Nowy kot w domu i rezydent - dokocenie

Dziś miałam uczestniczyć w seminarium "Farmakoterapia Zaburzeń Zachowania u Psów i Kotów" prowadzonym przez Panią lek.wet Jolantę Łapińską we współpracy z Psią Edukacją w Warszawie, niestety z powodu choroby (a właściwie nierównej walki z nią) nie mogłam dojechać i ...czuję się z tym jeszcze gorzej :-( Mam jednak nadzieję, że tak jak wiele innych szkoleń prowadzonych przez Panią Łapińską będzie ono jeszcze powtórzone.

Ponieważ dzisiejszą niedzielę miałam poświęcić na naukę, zrobię to tworząc nowy wpis - tym razem będzie o "dokacaniu", czyli wprowadzeniu nowego osobnika do domu, w którym przebywa już inny kot. Jest to dla mnie post bardzo na czasie, ponieważ już wkrótce w moim domu pojawi się nowy członek rodziny: kocurek Forest, który zostanie "bratem" mojej kotki Bryki - siedmioletniej rezydentki.

Od dawna wiadomo, że jeśli chcemy być opiekunami dwóch kotów najlepiej jest wspólnie adoptować rodzeństwo z jednego miotu kiedy są jeszcze kociętami. Niestety taka sytuacja nie zawsze jest możliwa i wśród bardzo wielu miłośników kotów przychodzi w którymś momencie myśli o przyprowadzeniu nowego członka rodziny. Dobrze jeśli poprzedza ją refleksja i wiedza o bezpiecznym (przynajmniej w teorii) "dokoceniu", znacznie gorzej jeśli jest to spontaniczna decyzja.

Koty uważane są za zwierzęta terytorialne, nie najlepiej znoszące zmiany w swoim środowisku, najnowsze badania jednak pokazują, że są one także "zwierzętami społecznymi i elastycznymi pod względem społecznym co powoduje, że mogą żyć zarówno samotnie jak i w grupach społecznych. Jest to jednak uwarunkowane możliwościami środowiskowymi, czyli głównie terytorium, zasobami i swobodnym dostępem do nich".

Nowy kot powinien trafić do nas najwcześniej w 12 tygodniu życia i na początku powinien zostać umieszczony w transporterze w drugim pokoju. Kot rezydent musi mieć możliwość obwąchania nowego towarzysza, najpierw przez drzwi, by w następnej kolejności mógł w miarę swobodnie podejść do transportera. Sam transporter powinien być odpowiednio duży i częściowo przysłonięty, np. kocem by przybysz nie czuł się osaczony i miał możliwości ukrycia się. Jeśli zarówno jeden jak i drugi kot był prawidłowo socjalizowany istnieje duża szansa, że koty będą mogły się dogadać lub przynajmniej tolerować. Jednak pod pewnymi warunkami: odpowiednim zapewnieniu każdemu z nich takich samych zasobów (drapak, legowisko, miska, kuwety) oraz czasu, który poświęcimy dwóm osobnikom i odpowiednim urozmaiceniu środowiska.

Dopiero później może nastąpić kontakt bezpośredni, ale koniecznie z zachowaniem drogi i możliwości wycofania się. Warto pamiętać by kontakt ten był możliwy w okolicznościach dla kotów przyjemnych, a więc związanych z zabawą czy jedzeniem. Możemy stosować też kompresy familiaryzacyjne polegające na mieszaniu zapachów zwierząt. Konieczne mogą się okazać preparaty lub spraye z syntetycznym odpowiednikiem feromonu dobrego samopoczucia. Bardzo częstym błędem opiekunów jest ingerowanie w próby poznawania się ze sobą kotów, co zwykle powoduje konflikt między osobnikami lub cofnięcie o krok w nawiązywaniu relacji zwierząt. Koty muszą mieć na wzajemne poznanie tyle czasu ile potrzebują!

Na co zwrócić uwagę?

Koty mają tendencje do zawłaszczania zasobów w domu i często zdarza się, że kot rezydent nie pozwala nowemu przybyszowi zbliżyć się do kuwety, misek drapaka czy legowiska. Może być to związane z tzw. bierną agresją i doprowadzić do poważnych zaburzeń behawioralnych lub innych dolegliwości zdrowotnych, dlatego konieczne jest baczne obserwowanie zwierząt i przede wszystkich zapewnienie dwóm osobnikom ich własnych zasobów. Niezwykle ważne jest także właściwie ich rozmieszczenie i spowodowanie, by koty (zwłaszcza te, które są w trakcie socjalizacji lub, które po prostu się nie lubią) nie wchodziły sobie wzajemnie w drogę. Jeśli to zaniedbany może się okazać, że jeden z naszych kotów zawłaszcza zasoby innego i nie dopuszcza go do pożywienia, kuwety czy legowiska, a to z kolei prędzej czy później doprowadzi do dolegliwości psychicznych lub fizycznych drugiego zwierzęcia.

Co świadczy o nieprawidłowych relacjach między kotami?

-agresja czynna i bierna

-unikanie i brak kontaktów między osobnikami

-brak zabawy

-czuwanie zamiast snu

-znaczenie moczem

Co świadczy o dobrych relacjach między kotami?

-wzajemna pielęgnacja

-wspólnie spanie

-ocieranie się

-wspólna zabawa

-pionowe ogony przy powitaniach.

Musimy także pamiętać, że większość kotów to zwierzęta, które źle znoszą zmiany w swoim środowisku i

mogą one nigdy nie zaakceptować obecności nowego kota w domu. Bywa, że stajemy przed bardzo trudnym wyborem i zastanawiamy się nad ewentualnym oddaniem któregoś zwierzęcia. Jest to niezwykle trudny wybór i wielu go dokonuje wbrew sobie i swoim wartościom, ale jeśli zastosowaliśmy wszelkie możliwe sposoby a nasze koty nadal się nie tolerują, walczą ze sobą i wzajemnie się krzywdzą konieczne może okazać się oddanie w dobre ręce nowego kota. Znalezienie mu odpowiedniego domu i kochającej rodziny z pewnością będzie lepszym rozwiązaniem niż narażanie obydwu zwierząt na ciągły stres i wzajemne ataki.

AKTUALIZACJA:

Forest od niedawna mieszka razem z nami :-) Proces "dokocania" wciąż trwa i przed nami jeszcze sporo pracy, ale Bryka i jej nowy towarzysz coraz częściej przebywają razem i blisko siebie bo same tego chcą (choć wciąż pozostaje między nimi dystans), dużo się bawimy: wspólnie, ale i oddzielnie z każdym kotem. Profilaktycznie stosujemy też "kocie feromony" oraz dla Bryki preparat Relaxer. Jak dotąd brak typowych sygnałów informujących o przyjaźni (co ze względu na krótki czas znajomości mnie nie dziwi), ale co ważniejsze: nie dostrzegam sygnałów wrogości, jest za to ciekawość i lekki niepokój (zwłaszcza u Bryki). Pracujemy dalej :-)

Bibliografia:

Medycyna behawioralna psów i kotów D. F. Horwitz i D. S. Mills, Galaktyka, 2014

Życie społeczne kotów, lek.wet. Jolanta Łapińska, IV Kongres Weterynaryjnej Medycyny Behawioralnej, 2017

Co jest, kocie? Wszystko co musisz wiedzieć, żeby zrozumieć swojego kota, Biegańska-Hendryk, Małgorzata, 2015